Thursday 1 December 2016

कविता...

जीव जपता जपता...

जीव जपता जपता
प्राण हातून निसटला
काळजात सारा आता
कालोख दाटला...

दिस सरला सुखाचा
पापानि मिटता अंधारले मन
सुने झाले सारे
सड़ा दुःखा चा पसरता...

रान ओसाड़ जीवनाचे
भूई टिपूस् पिकेणा
उन वारा सोसी तो
हाती उरला पाचोळा...

फूल सुकले पानाचे
देठ आतूणी तूटला
मनी काटा तो रुतला
हृदयी वेदनांच्या ज्वाळा...

मन माझे एकटे
एक तूटके घरटे
नीजे शांत झोपी गेले
प्रेम पाखरू ते विसावले...
-ऋषि...


No comments:

Post a Comment